Drie weken tussen de monniken!

Wanneer jullie dit lezen, heb ik intussen al weer heel wat meegemaakt. Mijn verblijf in een Boeddhistische tempel was echt een unieke ervaring! Ik zal van voren af aan beginnen…

Op maandag 10 januari was het dan zover. Na 4 weken in een weeshuis gewerkt te hebben, staat me nu iets totaal anders te wachten. Samen met Nom, onze Thaise begeleider van Greenway, gaan Vincent, Rosanne, Yvonne, Selina, Simone en ik op weg naar de “Wat Phikun Thong”. Ons tweede project is een verblijf van 3 weken in deze Boeddhistische tempel. In deze tempel verblijven 40 monniken en 30 ‘novis’ (‘kids-monks’). De tempel heeft een enorm groot en mooi Boeddhabeeld dat je al van verre boven de rijstvelden ziet uittorenen met daarvoor een vijver. Aan de overkant van de weg bevindt zich de rest van het tempelcomplex waar de monniken wonen, chanten en mediteren. Er is ook een (secundairy) school voor de novis en zelfs een Universiteit voor de monniken en een bibliotheek. De tempel staat onder de Thaise bevolking bekend om de monnik ‘Luang Pho Phae’. Van hem is een levensecht wassenbeeld aanwezig in de tempel. Deze, inmiddels overleden, monnik heeft heel veel goeds gedaan voor de Thaise mensen.

We vertrekken om 13:00 uur vanaf het kamp. Voor die tijd eten we zoveel mogelijk van de lunch die onze kok Pa Mai heeft gemaakt. Zodra we namelijk in de tempel zijn, mogen we vanaf 12:00 niks meer eten. Onderweg stoppen we nog even bij de ‘7-eleven’ (DE supermarkt in Thailand). Daar kopen we de halve winkel leeg en gaan er binnen 5 minuten aardig wat chocoladerepen, zakken chips en nootjes naar binnen. We eten alsof ons leven er vanaf hangt! Net alsof we de komende 3 weken niets te eten zullen krijgen! Half misselijk komen we om ongeveer 15:30 uur bij de tempel aan. Deze tempel hebben we al een keer bezocht, maar toch voelt het dit keer wel heel anders….

We worden welkom geheten door “Pra Maha Wanna”; de monnik die ons de komende weken zal begeleiden. Hij brengt ons naar een knus huisje tussen de bomen waar we de komende weken zullen verblijven. Net Centerparcs hier (alleen dan zonder tropisch zwemparadijs!). Het huisje is echt veel luxer dan we dachten. We hebben een woonkamer met keuken, een slaapkamer en een badkamer met een gewone douche en een zit-wc (jippie!). De jongens (Nom en Vincent) slapen in de woonkamer en wij slapen met vijf meiden (Rosanne, Yvonne, Selina, Simone en ik) in de slaapkamer. Twee van ons kunnen op bed slapen, twee op een dunne deken en eentje op de grond. We besluiten elke nacht te rouleren. Maha Wanna neemt ons mee voor een rondleiding over het tempelcomplex en geeft ons al vast wat uitleg over het Boeddhisme. ‘s Avonds gaan we met z’n allen naar een klein zaaltje waar we respect tonen aan de Boedha en vervolgens aan tafel gaan zitten om vragen te kunnen stellen aan Maha Wanna. Nom, onze ‘begeleider’, zorgt voor de vertaling. Het duurt alleen allemaal wel erg lang en ik val bijna in slaap. We gaan ‘pas’ om 22:30 slapen; dat is me in Nederland al in geen jaren meer gelukt… (ben altijd al blij als ik er voor 00:00 in lig!). Maar we hebben hier dan ook wel een totaal ander ritme!!

Ons dagelijkse schema ziet er ongeveer als volgt uit:

04:30 Opstaan, douchen, aankleden

05:00-07:00 ‘Morning chanting’, lopende meditatie, zittende meditatie en vragen stellen aan Maha Wanna

07:30-07:30 Kleren wassen, bladeren vegen

07:30 Ontbijt. Wij eten nadat de monniken gegeten hebben. Het eten dat zij (en wij) krijgen is afkomstig van de bewoners uit het dorp. Elke morgen om 6:00 gaan de monniken namelijk het dorp in met hun bedelnap om eten op te halen.

08:30-11:00 Vrije tijd.

11:00-11:30 De monniken gaan lunchen. ‘s Middags wordt het eten bereid in de ‘tempelkeuken’. Na deze lunch eten ze dus de hele dag niets meer.

11:30-12:00 Wij eten nadat de monniken klaar zijn. Ook voor ons is dit de laatste maaltijd van de dag…

13:00 ‘s Middags vertelt Maha Wanna ons dingen over het Boeddhisme en over de tempel of we gaan de bibliotheek in om Engelse boekjes te lezen over het Boedhisme of over mediteren.

19:30-21:30 ‘Evening chanting’, lopende meditatie, zittende meditatie en vragen stellen.

22:00 Bedtijd!

De eerste ochtend begon al gelijk goed; alle meiden hadden zich verslapen… We werden ‘pas’ om 05:00 uur wakker toen de monnik Maha Wanna ons al op kwam halen om te gaan chanten. Maken wij even een goede indruk… Ik heb ook echt beroerd geslapen, aangezien ik me het eerste nachtje had opgeofferd om op de grond te gaan liggen… We kleden ons snel om in onze ‘witte gewaden’. Net als de monniken altijd oranje kleding dragen, moeten wij tijdens het chanten en mediteren namelijk witte kleding dragen (heel praktisch! :-)). We gaan dan weer naar het kleine zaaltje en daar beginnen we met chanten. Dit is het ‘zingend’ eren van de Boeddha, de Dhamma (de geschriften van de Boeddhha) en de Sangha (de monniken). Vervolgens gaan we voor het eerst mediteren. We beginnen met zittende meditatie. Het is hierbij de bedoeling dat je je gedachten leeg maakt en je alleen probeert te concentreren op je ademhaling. Je zit in een soort kleermakerszit met je rechtervoet bovenop je linkerbeen, je handen laat je rusten in je schoot (met je rechterhand bovenop je linkerhand terwijl de toppen van je duimen elkaar raken), je rug is recht en je ogen zijn dicht. Mijn god, wat een houding… Dit is nog erger dan op appel zitten tijdens de ontgroening!! Na een half uur slapen allebei mijn voeten, heb ik last van mijn rug en moet ik me aan de tafelrand omhoog trekken…. En mijn gedachten zijn echt nog geen seconde ‘leeg’ geweest! Als ik al niet aan de pijn in mijn lichaam dacht dan waren er nog duizend-en-een andere dingen die door mijn hoofd spookten… Hierna leren we lopende meditatie. We staan dan in een rijtje achter elkaar en lopen voetje voor voetje naar het eind van het gebouwtje en weer terug. Het is de bedoeling dat je je volledig concentreert op de bewegingen van je voeten. Deze vorm van meditatie is een stuk minder pijnlijk, maar ook nu dwalen mijn gedachten continue af. Alle begin is moeilijk zullen we maar zeggen…

Voordat we gaan ontbijten is het de bedoeling dat we met z’n allen de bladeren om ons huisje aanvegen. In onze witte gewaden lijken we net een stelletje dwangarbeiders! Het verbranden van de bladeren is uiteraard wel weer een leuke bezigheid. Het ontbijt dat we krijgen is vaak erg lekker. De mensen in het dorp staan namelijk heel vroeg op om voor de monniken te koken en geven altijd hun beste eten weg. Na het ontbijt gaan we vaak even naar de marktkraampjes en het winkeltje, die net buiten de tempel staan. Daar kopen we elke dag wat ‘vogelzaad’ (grote muesli-reep om de darmen weer op gang te krijgen!), veel drinkyoghurt en wat lekkers. Tussen het ontbijt en de lunch mogen we namelijk wel eten, dus daar maken we gretig gebruik van!

Als dan om 11:30 de lunch al weer begint, heb ik meestal nog helemaal geen honger. Toch eet ik dan maar zoveel mogelijk, omdat ik weet dat ik er nog een hele dag om moet teren… Aangezien ik thuis altijd degene ben die ‘s avonds twee keer opschept, zag ik er wel tegenop dat we maar twee keer per dag zouden eten. In het begin was het nog wel even moeilijk, maar op een gegeven moment raak je er toch wel aan gewend. We mogen uiteraard wel gewoon de hele dag drinken, dus we hebben de hele koelkast volgestouwd met water, drinkyoghurt, chocomel en soja-melk (voor de liefhebbers…waar ik er geen van ben!). Aangezien we ons hier ook niet fysiek inspannen, merk ik dat mijn lichaam eigenlijk ook niet veel meer eten nodig heeft.

Behalve het niet meer eten na 12:00, beloven wij de eerste dag dat we ons gedurende ons verblijf in de tempel zullen houden aan vijf voorschriften:
1. Gij mag niet doden
2. Gij mag niet stelen
3. Gij mag niet liegen en geen kwaad spreken
4. Gij zult zich kuis gedragen (geen seksueel wangedrag)
5. Gij zult geen verslavende stoffen tot zich nemen (niet roken, geen alcohol,drugs,kofie,e.d.)

De monniken zelf hebben 227 regels en de novis hebben er 10. Dus dan moet vijf toch ook nog wel lukken lijkt me zo! Alhoewel… het eerste voorschrift is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Niet doden, betekent namelijk ook geen muggen doodslaan! :-) Behalve deze voorschriften is het ook erg ongepast om te zingen, te dansen of om heel hard te lachen (dat valt dus ook nog niet mee!!). Ook mogen we geen sieraden dragen of make-up op hebben. Als vrouw moet je hier bovendien op nog meer dingen letten. Wij mogen een monnik namelijk niet aanraken of naast hem zitten. Ook kunnen wij een monnik niet direct iets overhandigen. We moeten het dan voor hem neerzetten zodat hij het zelf kan pakken. Wanneer we iets kleins van een monnik aannemen, moeten we onze handen ophouden zodat hij het erin kan leggen. Echt een rare gewaarwording… Voel me af en toe wel een beetje achtergesteld hoor! Maar dit is allemaal bedoeld om de monnik in bescherming te nemen; die mag zich namelijk niet aangetrokken voelen tot een vrouw. Om het de monniken makkelijker te maken, moeten vrouwen dus niet te dicht in de buurt komen. Het is dus zeer uniek dat wij als vrouwen uberhaupt in een tempel mogen verblijven. Dat Vincent en Nom er bij zijn, maakt het natuurlijk ook wel een stuk makkelijker. Zij kunnen dan mooi fungeren als doorgeefluik!!

Maha Wanna, is een monnik van 25 jaar en is gedurende ons verblijf onze ‘leraar’. Hij zit al vanaf zijn 12e in de tempel en weet dus veel van het Boeddhisme. Tot je 20e jaar noem je een jongen ‘novis’ (‘kids-monk’) en daarna wordt hij pas monnik genoemd. Maha Wanna leert ons chanten in Pali language (te vergelijken met Gregoriaans bij ons in de kerk) en mediteren. Ook vertelt hij veel over het Boeddhisme en kunnen we hem altijd vragen stellen. De eerste week is Nom onze tolk. De tweede week moet hij helaas weg. Maha Wanna spreekt in het begin heel gebrekkig Engels, maar dat wordt gaandeweg steeds beter. Vooral Vincent brengt hem heel veel bij en Maha Wanna bestudeert zelf ‘s avonds Engelse woordenboeken… In het weekend studeert hij rechten op de Universiteit van Bangkok. Een advocaat kan hij echter niet worden zolang hij monnik blijft. Monniken mogen namelijk niet werken (op bladeren vegen rond de tempel na dan!).

Weekend, daar doen ze hier niet aan. Dus uitslapen zit er niet in; gewoon weer vroeg op om te chanten en te mediteren. Zaterdag maken we voor het eerst mee dat het regent in Thailand. Het is weliswaar een klein miezertje, maar zo koud (19 graden!) hebben we het hier nog niet meegemaakt! Op zondag merk je pas echt goed dat het weekend is; er komen bussen vol toeristen, maar er zijn ook veel Thaise mensen die met picknick-mand en al een ‘uitstapje’ naar de tempel maken. De markt buiten de tempel is uitgebreider dan normaal. Ze verkopen zelfs opblaaszwembaden??!!

Onze tweede week in de tempel begint op maandag 17/1 met ‘Monk-day’. Op deze dag (een aantal keer per maand) hoeven de monniken niet om 6:00 het dorp in om eten op te halen, maar dan komen de mensen uit het dorp naar de tempel toe om het eten te brengen. De monniken zitten dan op een verhoging en gaan dan chanten voor en met de mensen uit het dorp. Dit duurt echt super lang… Ik ben intussen al 4x van ‘positie’ gewisseld, maar al die oude mensjes blijven rustig uren in dezelfde houding op de grond zitten; echt ongelooflijk!! Dan gaan de monniken eten en kijken wij toe. Nadat zij klaar zijn, zijn wij aan de beurt. Het eten is echt super lekker en, zoals gewoonlijk, heel erg veel!

Deze week geven we op dinsdag, woensdag en donderdag twee uur Engelse les op de school schuin tegenover de tempel. Vincent en Rosanne nemen de ‘primary school’ voor hun rekening en Yvonne, Simone en ik geven les op de ‘secundary school’. De eerste dag neem ik ‘Matthiom 3’, de hoogste klas voor mijn rekening. Dit zijn 7 jongens van 15 jaar die duidelijk aan het puberen zijn… great! Het niveau is nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Het gaat er op deze school wel even anders aan toe dan Simone en ik gewend zijn. Er is geen leraar bij in de klas, sterker nog; er komt niet eens iemand kijken! Woensdag en donderdag besluiten Yvonne, Simone en ik dat we ‘Matthiom 1,2 en 3’ bij elkaar voegen en met z’n drieen les gaan geven. Dit is niet alleen een stuk gezelliger maar ook iets praktischer i.v.m. het weinige materiaal dat we hebben en de spelletjes die we willen doen.

Op donderdag arriveert er een groep mensen uit Singapore. Ze zijn ongeveer met z’n 40-en en worden onze ‘buren’ dus het is in een klap gedaan met de rust! haha Vijftien mannen uit de groep worden voor 5 dagen monnik. Ze hebben een leider die door iedereen ‘Master’ wordt genoemd. Het deed ons een beetje overkomen als een sekte-achtige boel… ‘Master Chan’, die er met z’n oranje zonnebril en sieraden heel hip bijloopt, gaf aan ongeveer 1000 volgelingen te hebben… Hij noemt ze de volgelingen van Luang Pho Phae (de belangrijkste monnik hier in de tempel die 6 jaar geleden is overleden). Hij gelooft ook in voorspellingen en in aura’s en zo. Nou, dan moet je dus niet bij mij zijn; daar ben ik echt te nuchter voor!
Vrijdag kunnen we dankzij onze ‘Singaporezen’ uitslapen tot 6:30; jippie!! Zij slapen namelijk ook in het zaaltje waar wij normaal gesproken chanten en mediteren. De periode dat zij hier verblijven worden onze ‘sessies’ verplaatst naar de ‘bot’; de belangrijkste hal van de tempel, waar de monniken zelf ook elke morgen en avond chanten. We zien deze morgen hoe de nieuwe monniken worden geschoren; niet alleen hun haar, maar ook hun wenkbrauwen gaan er vanaf. Omdat het vandaag ons laatste dagje lesgeven is op de school, besluiten we er iets leuks van te maken. We nemen de drie groepen mee naar buiten en lopen rond het tempelcomplex. We wijzen allerlei dingen aan en laten hen het Engelse woord zeggen en opschrijven. Vervolgens nemen we ze mee naar de ‘bot’ omdat wij zelf graag een deel van de ceremonie willen zien waarin de vijftien mannen uit Singapore monnik worden. Nadat ze hun oranje kleding en bedelnap (om het eten in op te halen) hebben ontvangen, gaan we er maar weer vandoor met de kinderen. We voeren met z’n allen de vissen, spelen ‘Amerikaans liften’, doen een estafette-loop, dansen de ‘hookie-pookie’ en proberen ze bokje springen te leren. Dan is het alweer tijd om gedag te zeggen. Maar voordat we gaan, krijgen we van alle kinderen allemaal ‘bedank-briefjes’ en kleine cadeautjes. En dat terwijl we maar drie dagen hebben lesgegeven! ‘s Avonds chanten en mediteren we voortaan met de nieuwe monniken (en een aantal van hun familieleden). Je merkt dat ze toch nog even moeten wennen aan hun leventje als monnik; hun kleding zakt steeds af en de houding die je moet aannemen tijdens het chanten hebben ze ook nog niet helemaal onder de knie. Erg grappig om te zien!

Op zaterdag 22/1 komt Nom onverwachts langs samen met de ‘buren’ (o.a. onze kok) van het Greenway camp. Dat was heel gezellig. Yvonne, Simone en ik hebben helaas niet zoveel tijd om te kletsen want wij geven vandaag Engelse les aan de ‘novis’. Ook hier is het leeftijds- en niveau verschil erg groot, maar het lesgeven is niettemin erg leuk. Op zondag gaan we om 5:30 mee met de monniken het dorp in en kunnen we met eigen ogen zien hoe zij het eten ophalen bij de mensen. Echt fantastisch om te zien!

In de laatste week hebben we wat uitstapjes gemaakt. Maandag (24-01) moesten we om 4:00 op en zijn we met de groep Singapoerezen, naar Lopburi geweest. Zij hadden een hele bus volgeladen en voor ons hadden ze een ‘mini-van’ geregeld. Het leek wel een schoolreisje! Voor onderweg hadden ze warme chocomel en wit brood met ham als ontbijt. Deze ‘ham-sandwiches’ waren echt zalig; verreweg ons lekkerste ontbijt in de tempel! Eenmaal in Lopburi hebben we bij de tempel “Wat Khao Wong Phra Chan” een berg beklommen. De trap heeft 3790 treden (waarvan je er geen een mocht overslaan) en is 1680 meter lang. Het was ongeveer 2 uur klimmen, maar dat was het zeker waard. Het was nog niet zo warm (wat wil je om 8:00 ‘s ochtends!) en er stond een lekker windje. Het uitzicht was ook erg mooi! De terugweg viel nog wel even tegen. Het was al een stuk warmer en we hadden allemaal behoorlijk last van knikkende knieen… Eenmaal beneden had ‘Master Chan’ voor iedereen een heerlijke lunch geregeld. Vervolgens hebben we ook nog een andere tempel in de omgeveing bezocht voordat we moe maar voldaan weer terug naar ‘huis’ gingen. Gevolg van dit tripje was wel dat we allemaal nog dagen lang spierpijn in onze kuiten hebben gehad….

Donderdag (27-1) zijn we met Maha Wanna mee gegaan naar een tempel in de omgeving. Een mooie tempel met een grote zittende Boeddha en een voetstap van Boeddha. We krijgen hier ook een briefje met een voorspelling voor de toekomst. Die is voor mij niet al te rooskleurig… (ik heb mijn doel nog niet bereikt, maar zal wel ergens anders in slagen. Het zal erg moeilijk zijn om alsnog mijn doel te bereiken. Ik moet voorlopig maar geen ‘leader’ willen zijn; het is beter om me te voegen bij de ‘people behind’. Ik moet komende tijd geen competitie aangaan, want dat verlies ik; het geluk is niet met me. Werk, geld en de liefde, dat was voorlopig nog niet aan de orde… Kortom: maar goed dat ik er niet in geloof!!).

Vrijdag neemt Maha Wanna ons mee naar drie fruittuinen die vlakbij de tempel liggen. Hier zijn we rondgeleid door een heel lief vrouwtje die daar werkte; ze draagt hele warme kleding, kaplaarsjes en een hoed en heeft een groot mes bij zich en een continue glimlach op haar gezicht. Onderweg lopen we langs de rijstvelden en proeven we elke vrucht die we tegenkomen. Super leuk! Yvonne en ik hebben dan nog het ‘briljante’ plan om even een stukje te gaan varen in het gammele bootje van de boer. Dit gaat uiteraard voor geen meter. We zitten continue vast in de kant en komen er compleet onder de modder en het spinrag weer uit…Maar wel gelachen! Uiteraard kregen we aan het eind van de middag een overvloed aan mango’s en farang (betekent niet alleen ‘buitenlander’ maar is ook een vrucht) mee.

Op zaterdag 29/1 hebben we Maha Wanna uitgenodigd om met ons op de markt buiten de tempel te lunchen. Wij mogen als meiden niet bij een monnik aan tafel zitten. Dus de jongens en meiden zitten gescheiden; gezellig…. Aan het eind van de lunch bedanken we Maha Wanna en geven we hem twee cadeautjes (een Engels woordenboek en een fotolijst met een groepsfoto in de tempel). Wat hij er van vindt, weten we niet precies, aangezien je in de Thaise cultuur een cadeau pas mag open maken als de gever er niet bij is...

Zondag 30/1 is dan het laatste dagje in de tempel voor Vincent, Rosanne, Simone en mij. Yvonne blijft nog een aantal dagen in haar eentje achter. We pakken onze spullen en ruimen ons ‘Centerparcs huisje’ op. Dan begint er een ceremonie omdat er nieuwe monnik in de tempel komt. Het hele dorp danst op opzwepende muziek drie keer om de ‘bot’ heen terwijl de nieuwe monnik met zijn familie er tussenin loopt. Zodra ze ons zien aankomen worden we ook meegesleurd in de menigte en is het dansen geblazen! Vervolgens gooit de jongen die monnik wordt geld op de grond als teken dat hij dat niet meer nodig heeft als monnik; iedereen graaien joh! Dan begint de officiele ceremonie in de ‘bot’ waar wij ook bij mogen zijn. Zijn familie biedt naderhand eten aan aan alle monniken en de rest van de genodigden. Net als met ‘Monk-day’ gaan de monniken eerst uitgebreid chanten voor het eten. Nadat zij klaar zijn met eten mag de rest beginnen. De moeder van de nieuwe monnik vindt het een eer dat wij er zijn (?!) en uiteraard mogen we ook mee-eten. Het eten is super lekker! Dan is het toch echt tijd voor onze ‘afscheidsceremonie’ met Maha Wanna in de ‘bot’. We chanten voor de laatste keer en bedanken Maha Wanna. Hij geeft ons Boeddha-steentjes en drukt ons op het hart dat we terug moeten komen. Vervolgens doen wij nog wat donaties en bedanken nog wat andere mensen die in de tempel werken. Dan zeggen we Yvonne gedag en is het tijd om te gaan….

Deze drie weken in de tempel waren al met al een ongelooflijke ervaring die ik nooit meer zal vergeten! In had in het begin heel veel moeite met het ‘onthaasten’ in de tempel. Het was me dan gewoon te rustig… Dat ben ik gewoon niet gewend. Maar op een gegeven moment kon ik toch ook wel genieten van de rust. Het mediteren vond ik ook erg moeilijk; mijn gedachten waren constant ergens anders. Het koste me erg veel moeite om mijn geest te dwingen maar met 1 ding tegelijk bezig te zijn en me daar volledig op te richten. Maar oefening baart kunst zeggen ze… Ik vond het echt heel leuk om meer over het Boeddhisme te leren. Het gaat er volgens het Boeddhisme om dat mensen de ‘Middle Way’ volgen en zich altijd bewust zijn van de vergankelijkheid van het leven. ‘Mindfullnes’ is het uitgangspunt. Je moet controle hebben over je gevoelens en deze niet je gedrag laten bepalen. Ook erg belangrijk binnen de Boeddhistische leer is het principe van ‘eerst denken en dan doen’ en het principe ‘wie goed doet, goed ontmoet’. De boeddhistische leer heeft me in elk geval wel even aan het denken gezet over het leven maar over mezelf.

Kortom: ik ben niet alleen een ervaring rijker maar ook een stuk wijzer!

x Judith