Eerste weekje in het weeshuis!

Hallo allemaal!!

Nou, we hebben ons voor niets zorgen gemaakt; we werken inmiddels een week in het Saratburi Children's Home (weeshuis voor 140 meisjes) en het is hier echt geweldig!

We gingen er vorige week maandag toch wel met een beetje gemengde gevoelens naar toe. De vorige vrijwilligers hadden namelijk gezegd dat de staf zo weinig naar hen omkeek, dat ze ineens ook Engelse les moesten geven, dat ze alleen maar tapwater kregen (kunnen onze darmen niet aan!) en dat een van hen daar door een hond gebeten was.... Maar toen we maandag arriveerden, werden we gelijk heel hartelijk ontvangen. We kregen een hele rondleiding over het complete terrein dat bij het weeshuis hoort. Vervolgens kregen we van de directeur van het weeshuis uitleg over wat wij voor hen konden betekenen. Het komt erop neer dat we 's ochtends werken in de 'Day-care'; deze creche voor kinderen tot ongeveer 3 jaar is niet echt een onderdeel van het weeshuis maar bevindt zich wel op hetzelfde terrein. 's Middags geven we Engelse les op een lagere school vlakbij het weeshuis. De helft van de kinderen komt dan ook uit het weeshuis. Na de lunch kunnen wij ons huisje in. Weer een hurk-wc, een tuinslang als douche en keiharde matrassen; maar we zijn inmiddels wel wat gewend!!! Dit keer geen klamboe, aangezien er horren voor de ramen zitten. Deze sluiten echter niet volledig aan, dus het eerste wat we doen is het hele huis dicht-tapen!! Al die muggenbeten zijn namelijk echt geen pretje... We komen er al snel achter dat we hier weer nieuwe huisdieren hebben; salamanders... great! Ook alle honden die hier op het terrein verblijven hebben ons inmiddels 'begroet'. We zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen, dus we hopen dat dat zo blijft voor de komende weken...'s Middags ontmoeten we voor het eerst de kinderen. Sommige kijken eerst nog even de kat uit de boom, maar al snel hangen ze met z'n allen om je heen! Je hoeft alleen maar te lachen of ze houden al van je; heel schattig, maar ook best zielig. Je merkt toch al snel, dat ze behoorlijk wat liefde en aandacht te kort komen...

Ons dagelijkse schema ziet er ongeveer als volgt uit: 6:30 ontbijt :-( , 7:30 gaan de kinderen naar school en zwaaien wij ze uit, vervolgens gaan we liedjes/dansjes enz. verzinnen voor de Day-care en bereiden we onze Engelse les voor, 9:00-11:00 werken bij de Day-care, vervolgens maken we nog snel wat Engelse oefeningen of woordpuzzels voor de Engelse les voordat we om 12:00 gaan lunchen, van 12:45 tot ongeveer 14:45 geven we Engelse les, daarna gaan we met de schoolbus mee om de jongere kids op te halen, van 16:00-17:00 spelletjes doen bij het weeshuis, 17:00 Avondeten, 18:00-20:00 Kijken bij dansen van de kinderen en spelletjes doen, 21:00 DOODMOE.., 22:00 bedtijd!!

Dat ontbijt om 6:30 daar moesten we toch nog even aan wennen. De eerste twee dagen waren we veel te laat... Inmiddels zitten we een beetje in een ritme. We krijgen ook altijd iets anders te eten dan de kinderen. Bovendien krijgen wij met z'n twee-en net zoveel te eten als het halve weeshuis!! Echt niet normaal joh. Het eten is op zich wel prima. De koks doen in elk geval heel hard hun best voor ons. We kregen zelfs een keer pasta i.p.v. rijst; jippie :-) Maar er is een gerecht dat we helaas vaker krijgen voorgeschoteld dan ons lief is; een soort rijstepap... Een grote natte rijstebrei met ondefinieerdbare stukken vlees erin..Ik ben geen moeilijke eter, maar dit krijg ik dus echt niet naar binnen!!

De kinderen vinden het geweldig wanneer we allemaal spelletjes met ze doen. We hebben van de week als een gek zitten 'scoobie-doo-en' (nog bedankt voor de spoed-cursus Es!); dat vonden ze echt geweldig. Ik kan inmiddels geen touwtjes meer zien...Ook hebben we met de allerkleinste maskers zitten knutselen en ballonnetje-trap gedaan. Zodra onze tas opengaat zijn ze er als de kippen bij want dan weten ze dat er weer wat leuks staat te gebeuren!

Engelse les geven is hier ook een verhaal apart... Zodra wij op de basisschool aankomen, stromen namelijk alle leerlingen van de hoogste drie klassen (4,5 en 6) naar 1 lokaal. Daar zeggen ze dan allemaal eerst in koor: "Good afternoon teachers". Vervolgens gaan ze allemaal op de grond zitten en kunnen wij beginnen met onze les. We komen er als snel achter dat het niveau behoorlijk laag is en dat er een groot niveau verschil zit tussen de kinderen. Er zit bijvoorbeeld een meisje van 18 tussen (op die leeftijd gingen wij naar de Universiteit..), maar ook meisjes van 12 en 13. Dit maakt het lesgeven behoorlijk lastig. Ook beschikken de kinderen helmaal niet over een Engels werkboek. Wij mogen die van de juf lenen, maar tot onze schrik staan hier ook nogal wat fouten in... Toch proberen we er elke keer maar het beste van te maken; vooral veel herhalen, gesprekjes oefenen en afsluiten met een leuk spel. Vooral het spel 'fruit-salad' (soort stoelendans) viel erg in de smaak. Iedereen was zo enthousiast dat er zelfs een paar stoelen sneuvelden!! Tijdens de les zitten de leraressen van groep 4,5 en 6 erbij. Zij proberen de kinderen dan ook te helpen met de opdrachten die wij ze geven. Maar zij moeten zo nu en dan toch ook wel even in hun woordenboek spieken... Een van de leraressen heeft inmiddels ook al een heel fotorolletje volgeschoten terwijl wij voor de klas staan. Tijdens de les worden we helemaal volgestopt met eten en drinken; water,cola, ananas, mandarijnen, chocomel, cakejes... Als het zo doorgaat kom ik moddervet terug joh!!

Maar goed; het eerste weekje zijn we dus uitstekend doorgekomen. De kinderen zijn echt fantastisch! Het is wel heel vermoeiend. Ze willen namelijk allemaal tegelijk je aandacht; optillen, knuffelen en naar ze lachen kun je niet genoeg doen. Je komt eigenlijk ogen, oren en handen tekort hier..